Och kochana, nawet nie wiesz, jak to dobrze znam... Nie ma to jak siedzieć i wyczekiwać gdzies pod skórą, że on się odezwie (i miec do siebie żal, a jakże, że się traci głowę dla jakiegoś - przepraszam - buca, który z dnia na dzień odwoła wszystko) a potem mieć żal i do niego i do sieie za swoją naiwność... to przykre i znam to, jednak nie ma powodu, abyś sie do niego dostosowywała. Teraz juz żadnego. Może lepiej, że nic nie wyszło z tego spotkania, bo mogło ono przynieść więcej bólu, niż to, co teraz czujesz. Dobrze,że masz przyjaciela w którym znajdujesz choć odrobinę pocieszenia i ukojenia.Trzymaj się i pamiętaj, że zawsze trzymam za Ciebie kciuki!