Użytkownicy przeglądający ten wpis: 1 gości
Ocena wpisu:
  • 3 głosów - średnia: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Kiedyś wyjdzie słońce / Chance_.
Music 
Dobry wieczór wszystkim.

Aż dziwne, że piszę dzisiaj wcześniej niż w okolicach północy, jak to na mnie przystało. W zasadzie dziwne, że w ogóle poczułam znowu potrzebę napisania tutaj kilku zdań. Tak, jak sądziłam - z przelewania uczuć na papier się nie wyrasta. Kiedy z kolei już się to zrobi, nagle jest na sercu nieco lżej. Może jedynie troszkę, ale dobre i tyle. 

Ogólnie polecam Wam oczywiście włączenie sobie podkładu muzycznego, dzisiaj leci...


Dziękuję Wam wszystkim, czyli Milva, nie pyskuj patafianie, oraz Choco.vita za komentarze i słowa otuchy pod ostatnim wpisem. To wiele dla mnie znaczyło, szczególnie, że poprzedni tydzień faktycznie nie należał do najlepszych. No, w zasadzie nadal nie jest rewelacyjnie, ale o tym za moment. Jeszcze raz dziękuję. 

Wczoraj nawet miałam energię. Serio. Wstałam rano z zamiarem zrobienia sporej ilości rzeczy i nawet trochę z tych planów udało mi się zrealizować. Nie udało mi się jednak nauczyć na środowe kolokwium, na które nie ogarniam po prostu niczego, bo to dla mnie czarna magia. Dlatego też miałam dzisiaj wracać do Krakowa, ale co? Stwierdziłam, że mam dość uczelni, dość tego smogowego miasta, dość ludzi wokół mnie i tym samym zostałam w domu dzień dłużej. Za cenę wstania jutro o 5 rano. Ale już teraz wiem, że warto. Co prawda, moja próba nauki nadal nie jest jakaś rewelacyjna, ale mam jeszcze trochę wieczoru i zamierzam spędzić go przy tym cholerstwie. Chociaż wszystko, co możliwe zawaliłam, to grunt się nie poddawać. To jeszcze nie czas.

Nastąpił jednak mały pozytyw co do tego tygodnia. Podpisałam umowę ze szkołą korepetytorską. Tak, będę uczyć matematyki. Póki co - mam jedną uczennicę, ale liczę na więcej. Najlepsze, że jednak na legalu i nie muszę się martwić o szukanie uczniów, bo to oni znajdują mnie. Tak, jakieś światełko w tunelu, że matma mi się na coś przydała.

Przeszedł mi już kac moralny związany z noworocznym piciem ruskiego szampana i tym, że zatonęłam w brązowych oczach tamtego faceta. Nawet trochę gadamy, to znaczy, piszemy, bo chłopak pochodzi z innego województwa. Nie nastawiam się na nic i na nic nie liczę. Taka postawa jest jednak dobra. Zero jakichkolwiek nadziei = zero późniejszych rozczarowań. Niech czas zdecyduje, jak to się potoczy. 

Natomiast spotkam się z Nim, nazwijmy go moim "Metalem". Z tym, z którym przeżyłam dobre pół roku znajomości. Tym, jaki sprawił, że moje serce ponownie zabiło. Bo tak właśnie się stało - do momentu aż go poznałam, nie potrafiłam poczuć tej tajemnej iskry z kimkolwiek. Szkoda, że on chyba nie czuł tego samego, ale to obecnie bez znaczenia. Wiem tylko, że Milva - masz rację. Można wejść dwa razy do tej samej rzeki, bo jak pięknie określiłaś, to nie musi być ta sama woda. Może ta będzie inna. Może przyniesie mi wyjaśnienie, dlaczego wszystko potoczyło się tak, a nie inaczej. Bo na to, że przyniesie mi ponownie to uczucie, jakie pojawiło się wtedy, jakoś nie liczę. Wiem tylko, że kiedy już się spotkamy, nie będę milczeć. Nie będę bać się mówić o tym, co czuję. Ba! O tym, co CZUŁAM wtedy. O tym, że wiązałam z nim nadzieje na zbudowanie w końcu normalnego, szczęśliwego związku. O tym, że kiedy byłam z nim, czułam się wyjątkowa. Moje wszelkie kompleksy gdzieś znikały. Zapominałam o nich. A kiedy odszedł  - zatraciłam się w nich na nowo, ze zdwojoną siłą. O tym, że nie wierzyłam w przeznaczenie, a pojawienie się jego sprawiło, że zaczęłam wierzyć w tę iluzję. Niech wie, że mi zależało, że się w nim zakochiwałam i że tak bardzo mnie zranił.

Swoją drogą, założyłam konto na wattpadzie, mając nadzieję, że zmotywuje mnie to w końcu do pisania własnej powieści, o jakiej marzę od dawna, a niestety posiadam tzw. słomiany zapał i rzadko wierzę w swoje możliwości. Póki co niczego tam nie ma, ale pojawi się niedługo, więc gdyby ktoś miał tam konto i chciał poobserwować moje wypociny, zapraszam tutaj:


Natomiast teraz wracam do matematyki. Muszę się jakoś zmotywować, bo będzie krucho. Nadal czuję się kiepsko psychicznie. Mam w sobie dużo żalu, dużo irytacji i boję się, że któregoś dnia dosięgnie ona kogoś, kogo nie powinna. Ale spróbuję się trzymać. Tyle, że nie mam sił udawać, że jest wspaniale, skoro jest jedynie przeciętnie. Nie będę przywdziewać na usta uśmiechu, skoro wcale nie czuję radości. Ale spokojnie. Wszystko przeminie. Kiedyś. 

Miłego wieczoru, Kochani.
"Jakie to dziwne
tak bolało
nie chciało się żyć
a teraz takie nieważne
niemądre
jak nic"
Odpowiedz
Komentarze (łącznie 6)
  • Chance_
    Dodał(a):
    Chance_  
    Ranga:
    Adept **...  
    Data:
    (08.01.2017, 20:04)Milva napisał(a): Tyle swietnych wiadomości, Chęs! Korki to mega dobra rzecz, no i będzie  jakies  udokumentowane doswiadczenie w tym zakresie. Nienawidzę matmy, no ale jak jej nienawidzić, skoro jednak pomaga takiej dziarskiej kruszynie jak Ty? Uśmiech z tą rzeką...  cóż, czasem spadamy z tratwy na rzece tylko po to, aby wyczołgać się w bólu na brzeg, przemysleć sprawę, zbudować statek i pokazać jej, kto tu rządzi! Uśmiech trzymam za Ciebie kciuki, bo moja miłość do Ciebieeee wciąąąąż płonie, jak Mississippi w ogniuuuuu!  Serduszko Uśmiech

    Dziękuję Ci kochana  Serduszko! Jesteś najlepsza i no po prostu - od razu mi lepiej, jak czytam wiadomości/komentarze od Ciebie. Uśmiech
    Odpowiedz

  • Chance_
    Dodał(a):
    Chance_  
    Ranga:
    Adept **...  
    Data:
    (08.01.2017, 19:35)Choco.vita napisał(a): No przestań, jesteś mądra i dasz sobie radę, niepotrzebnie tak bardzo w siebie nie wierzysz. Kurde, ładna, miła, mądra dziewczyna, a tyle kompleksów. Korki? Super! Tzn, wiesz że ja zawsze do nauczania lgnę i może stąd to moje zadowolenie, ale może przez dawanie korepetycji Twoja pewność siebie wzrośnie Uśmiech Napiszesz o tym spotkaniu jak do tego dojdzie?

    Dziękuję, kochana - miałam wtedy jakieś chwile załamania. Już mi nieco lepiej. Wink Jasne, że napiszę! Uśmiech
    Odpowiedz

  • Chance_
    Dodał(a):
    Chance_  
    Ranga:
    Adept **...  
    Data:
    (08.01.2017, 19:05)milowylass napisał(a): jejku, jak ja bym chciała wejść kolejny raz do tej rzeki, a właściwie się nie wynurzać z niej Smuteczek moje osobiste szczęście odchodzi a ja nie mogę nic zrobić, tak bezsilna nie byłam jeszcze nigdy . Drugi raz to już nie błąd, a wybór.  Łączę się z tobą w kiepskim poczuciu psychicznym. I też jak ty nie mam siły udawać. I też nie mam siły jutro na uczelnie . Chyba przez problemy zaczynam robić się jakaś a-społeczna. A słońce wyjdzie kiedyś ,masz rację. Teraz chyba spada nam na głowy.

    Możliwe, że spada nam na głowy, heh. Ale wiesz... nie, nie ma tego złego, co nie miałoby wyjść na dobre, jak to się mówi. Czasami nawet zaczynam w to wierzyć. Więc nie możemy się poddawać. Uśmiech
    Odpowiedz

  • Milva
    Dodał(a):
    Milva  
    Ranga:
    Stara Gwardia ***..  
    Data:
    Tyle swietnych wiadomości, Chęs! Korki to mega dobra rzecz, no i będzie  jakies  udokumentowane doswiadczenie w tym zakresie. Nienawidzę matmy, no ale jak jej nienawidzić, skoro jednak pomaga takiej dziarskiej kruszynie jak Ty? Uśmiech z tą rzeką...  cóż, czasem spadamy z tratwy na rzece tylko po to, aby wyczołgać się w bólu na brzeg, przemysleć sprawę, zbudować statek i pokazać jej, kto tu rządzi! Uśmiech trzymam za Ciebie kciuki, bo moja miłość do Ciebieeee wciąąąąż płonie, jak Mississippi w ogniuuuuu!  Serduszko Uśmiech
    Odpowiedz

  • Choco.vita
    Dodał(a):
    Choco.vita  
    Ranga:
    Doświadczony ***..  
    Data:
    No przestań, jesteś mądra i dasz sobie radę, niepotrzebnie tak bardzo w siebie nie wierzysz. Kurde, ładna, miła, mądra dziewczyna, a tyle kompleksów. Korki? Super! Tzn, wiesz że ja zawsze do nauczania lgnę i może stąd to moje zadowolenie, ale może przez dawanie korepetycji Twoja pewność siebie wzrośnie Uśmiech Napiszesz o tym spotkaniu jak do tego dojdzie?
    Odpowiedz

  • milowylass
    Dodał(a):
    milowylass  
    Ranga:
    Doświadczony ***..  
    Data:
    jejku, jak ja bym chciała wejść kolejny raz do tej rzeki, a właściwie się nie wynurzać z niej Smuteczek moje osobiste szczęście odchodzi a ja nie mogę nic zrobić, tak bezsilna nie byłam jeszcze nigdy . Drugi raz to już nie błąd, a wybór. Łączę się z tobą w kiepskim poczuciu psychicznym. I też jak ty nie mam siły udawać. I też nie mam siły jutro na uczelnie . Chyba przez problemy zaczynam robić się jakaś a-społeczna. A słońce wyjdzie kiedyś ,masz rację. Teraz chyba spada nam na głowy.
    Odpowiedz


Skocz do: