Też mam problem z pisaniem pamiętników, chociaż napisałam ich już kilka. Najbardziej lubiłam blogowanie na Bravo, które stało się swojego rodzaju częścią mojego życia. Pamiętam swoje pierwsze konto (login pokemoniasta) i te obawy przed tym, że usuną mi konto, jako, że byłam tam nie do końca legalnie, bo miałam jedenaście lat bodajże i uwielbiałam wykłócać się ze starszymi użytkowniczkami i pisać różne prowokacje (swoją drogą zastanawiam się czy ktoś z was mnie kojarzy z tamtego profilu) żeby tylko móc popisywać się znajomością ortografii i wytykać błędy innym. Żeżuncja. Później, już legalnie, wróciłam jako MadokaMorioka i pisałam bloga jako fanka japońskiej animacji, to zamiłowanie pozostało we mnie do dziś. Niestety (lub stety) zapomniałam hasła i musiałam założyć kolejne konto. Jakiś czas temu wróciłam jako undoubtedly i jeszcze się nie rozkręciłam, a wyskoczył komunikat i...pożegnałam się na dobre i uciekłam.

Opowiadania piszę, aczkolwiek nigdy nie bawiłam się w to na Bravo, zawsze piszę je na Wattpadzie i po paru dniach pisania sobie odpuszczam, usuwam i zaczynam kolejne. Strona wielorozdziałowe opowiadania nazywa już książkami, jednak wiem dobrze, że moje pisanie nawet koło książki nie stało. O czym piszę? O wszelkich mentalnych problemach od anoreksji do dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości aż po pojawiającą się już sporadycznie we wpisach schizofrenię. Przy pomyślnych wiatrach może coś wydam, ale szczerze nie chce mi się, a co dopiero motywować kogoś.