Dzień dobry. |Undou|

undoubtedly · (Edytowany 27.01.2018, 13:12 przez undoubtedly.)

Cześć wszystkim.

Przepełniają mnie ogromne obawy odnośnie dorosłości, że sobie nie poradzę. Ludzie z otoczenia mówią, że jestem dziecinna i przy tym bardzo niezaradna, co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że osiemnastka nie będzie dla mnie szczęśliwą liczbą. Załatwianie samodzielnie wszystkich formalności, pójście do pracy (chyba nie liczysz na zdanie matury i studia, Undou...) i przeprowadzka do swojej ukochanej osoby mogą sprawić, że poczuję się osaczona. Boję się, że stracę siłę i zapał do tego wszystkiego i najzwyczajniej w świecie wpadnę w depresję. Teraz też czuję się bardzo depresyjnie i o ile według skali nastrój przedstawiał się na wykresach jako 0 z przeskokami do +1, o tyle wpadłam dziś w poważne -1.

W ogóle strona z wykresami do psychologa mi się zepsuła i muszę robić je własnoręcznie. Szkoda tylko, że moje zdolności plastyczne są słabe. Zapisuję więc tylko numerki, a wykresy kreślimy na miejscu, na szczęście nie zabiera to dużo czasu, jednak parę minut rozmawiania z psychologiem mi to niestety zabiera. Chyba przestanę kreślić, a zacznę analizować same numerki.

Zaczęłam brać leki na schizofreniusa pospolitusa. Momentami bardzo chce mi się spać przez nie i całymi dniami ziewam, a są dni, gdy normalnie zasypiam wyłącznie w nocy i nie czuję się w ciągu dnia zmęczona. Na połowie dawki było mi lepiej, ale chyba powinnam się po prostu do tych nowych leków przyzwyczajać.

Zaloguj się
Login:
Hasło:	Nie pamiętam hasła
	Zapamiętaj mnie