zbliża się 1 stycznia, dzień, który już zawsze będzie mi się z nim kojarzył 
tylko nie sądziłam, że będą to tak bolesne i okropne wspomnienia. 



pamiętam jaka byłam szczęśliwa dzięki niemu, i taka trochę ironia losu, życia. najlepsze i najgorsze chwile życia mam dzięki niemu. 
tylko teraz wiem, że to wcale nie były najlepsze chwile. 
teraz po czasie nie  czuję już nic do niego, oprócz gniewu, żalu i rozczarowania. 
nauczkę jaką dostałam po tej miłości to - nie ufaj bo nie warto, chociaż wiem, że są inni faceci, to od czasu naszego zerwania jeszcze takiego nie spotkałam, chyba nawet nie chce. 
nie potrzebuję kolejnego załamania nerwowego. na pewno nie. wole się skupić na sobie, i zazdrościć skrycie tym szczęśliwym parom ;d 

czytałam co wypisywałam na bravo, na jego temat i zrobiło mi się słabo,
jak mogłam być tak głupia i ślepo zapatrzona w chłopaka, który nigdy nie chciał mojego szczęścia, aż żal mi mojej własne głupoty i samej siebie. 
człowiek uczy się na błędach, ja się nauczyłam, wyniosłam z tego lekcje  życia. 
co mnie nie zabije tylko mnie wzmocni.