Widzisz, czytając to, co napisałaś, uśmiecham się pod nosem - bo myślimy bardzo podobnie, tylko inaczej ubieramy to w słowa. Oczywiście, że są kobiety, które nie mogą czuć się swobodnie i nie mogą powiedzieć beztrosko, że nic nie stoi na przeszkodzie temu, aby świat padł do ich stóp. Nie oznacza to jednak, że przemoc wobec kobiet, poniżanie, okaleczanie i niewolnictwo są czymś właściwym.

Tekst, który napisałam jest bardzo subiektywny, odnoszący się do określonej sytuacji - mojej osoby i osobistych zmagań z brakiem pewności siebie - porusza zdecydowanie mniejsze... "problemy". Dotyczy patrzenia na samą siebie własnymi oczami. Jeśli więc mówisz, że same w sobie mamy zakorzeniony wizerunek kobiety, jako kogoś ze złamanym kręgosłupem, to w dużej mierze same sobie robimy krzywdę, myśląc, że nasza odwaga, wiara i siła są czymś mniej ważnym i mniej potrzebnym. Nazwij mnie ignorantką, jeśli chcesz lub osobą o płytkim umyśle, ale to, co napisałam odnosi się do zwykłej codzienności. Codzienności, w której kobieta godzi się czekać na łaskę i niełaskę swojego męża, aż ją podwiezie do pracy, bo uwierzyła, że jest zbyt głupia, aby nauczyć się prowadzić auto sama. To tylko przykład i oczywiście odnosi się to do realiów, w których w ogóle istnieje taka możliwość, jak nauka, jazda samochodem i swoboda poruszania się - kompleksy, które miałam na myśli tworząc ten tekst w takich realiach funkcjonują, więc to właśnie one stały się tłem dla wpisu. Nie oznacza to, rzecz jasna, że nie istnieją kobiety, które nie mają realnego wpływu na wiele kwestii.

Wydajesz się być niezwykle ciekawą osobą, często tu bywasz?