cóż - żyjemy w społeczeństwie w którym pewne normy są na nas nakładane - to oczywiste. Ja jestem jedną z tych osób, która nie do końca godzi się z tymi współczesnymi. Bardziej chciałam się skupić na różnicy, jaka wynika z tych dawnych oraz tych obecnych. Psychologia tożsamości w moim ujęciu rozróżnia jednak to co robimy (chodzenie po drzewach, które było neutralne dla obu płci, zanim na opuściliśmy ten przerośnięty krzak na stałe) od tego, jakie role przybieramy (zakładanie sukienki przez chłopca) I naprawdę - aby już mieć pewność - nie mam nic do chłopców zakładających sukienki podczas zabawy, bo o ile niekiedy jest to szukaniem drogi, ale w znacznej mierze jednak ciekawością, to wiele mam do rodziców, którzy takiej drogi nie pozwalają szukać. To nie tylko w "chłopięcej sukience rzecz" bo to dość radykalny przykład, ale takich rzeczy - mniejszych, choć nie mniej ważnych jest więcej.