Kochana, zle dni się zdarzają i trzeba nauczyć się z nimi żyć. To nie jest kara ani wieczny pech - to tak, jakby winić siebie za wiosenne/jesienne deszcze. Wiem, że to trudne, bo i stan o którym piszesz nie jest mi obcy, ale bądź... dobra dla siebie. Jeśli nie ma -jak twierdzisz -nikogo, kto by się o Ciebie zatroszczył, musisz zrobić to sama. I dokładnie to, kim właśnie teraz jesteś na to zasługuje. Trzymam kciuki o lepsze jutro