Użytkownicy przeglądający ten wpis: 1 gości
Ocena wpisu:
  • 1 głosów - średnia: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
dreaming
20 11 2018
16:58
wtorek

Cześć.
Wiem, że od wyjazdu minął ponad tydzień. Wiem, że ze zniecierpliwieniem czekaliście na rozwój wydarzeń (haha). Nie pisałam, bo miałam bardzo dużo pracy na studiach, dość intensywny czas. Co nie oznacza, że nie miałam po co tutaj wchodzić i czego opisywać. 
W górach było super!
Nie wiem, czy mam siłę opisywać każdą rzecz szczegółowo, bo boli mnie troche głowa i jedyna rzecz, która mnie w tym momencie powstrzymuje od położenia sie do łóżka, to fakt, że już miałam dzisiaj popołudniową drzemkę, wypiłam już kawę, a na umilenie rozwieszone zostały dzisiaj świąteczne lampki i pierwszy raz włączyłyśmy na mieszkaniu CHRISTMAS PLAYLIST.
Więc siedzę przy stole i ze wszystkich sił staram się utrzymywać głowę w pionie, żeby opisać co zaszło. 
A więc.
Pojechałam tam tramwajem, w sensie do nich na mieszkanie. Cała zdygana, radosna, a jednocześnie zestresowana, podekscytowana, nie wiem już sama. Tylko na chwilę weszłam na mieszkanie, oni juz byli prawie gotowi, czekali na mnie. Zjechaliśmy windą na parking podziemny, zastanawiałam sie jak chcemy siedziec w aucie, czy ja z przodu obok Rafała, czy może jednak nie skazywać biednego wysokiego Łukasza na ciśnięcie się z tyły. Zapytałam go. Była mała przepychanka pod samochodem. Finalnie jechałam z przodu. Kupiliśmy jeszcze w Żabce dwa picollo i ruszyliśmy. Ciemno. Autostrada. Najpierw muzykę puszczał Ł. Nawet już mnie to nie zdziwiło, że włączył white foxes. Jest to pierwsza piosenka na jego playliście, którą zafolołowałam z jego spotiy i niby nawet on mnie tam nie obserwuje, ale robi to damian, który wiem, że śledzi czego ja słucham i coś czuję, że mu powiedział, że widział że to ja.
W każdym razie.. po drodze było spoko, no ale nic się nie działo, no bo jechaliśmy. 
Nie wiem czy mam siłę opisywać to wszystko.  Może do konkretów?
Było uroczo i zabawnie cały czas. Wziął instaxa i robił mi zdjęcia. Wzięliśmy mdma. Tylko po ćwiartce. Wystarczyło. Czułam się wspaniale. Rozmawialiśmy, w sensie wszyscy. Widziałam gwiazdki w oczach kiedy pojawiłam się w nowej koszuli nocnej, w biało błękitne paski. "To twoja?....to sukienka?" 
Była 3 rano, albo trochę później. Rozmawialiśmy żwawo i było dobrze. Siedzieliśmy na piętrze drewanianego domku. Poszedł na doł robić herbatę. A i R chcieli, ja miałam jeszcze poprzednią. Jednak zdecydowałam po jakimś czasie iść na dół do toalety. Kiedy wracałam stał jeszcze w kuchni. Zagadał. Zapytał, czy nie chciałabym posiedzieć w kuchni i pogadać. Okej. Luźna przyjacielska rozmowa w końcu, czemu nie. 
Zaniósł im ich herbaty na górę. Wrócił. Zrobił nam nowe. Zamknął drzwi, usiedliśmy. Rozmawialiśmy o moich bardzo złych stosunkach z mamą R. O jego rodzinie. Rodzicach. O wakacjach. Powiedziałam, że były najlepsze w życiu. 
-"Jesli byłem w tym jakąś małą cegiełką, to bardzo mi miło"
-"Małą?... haha" 
Potem jakaś rozmowa nie pamiętam o czym. 
Potem chwila ciszy. 

-Fajnie że jesteś
[tu mój maksymalnie speszony uśmiech]
-Z wzjemnością
-Ale mówisz to, bo emka?
-Oczywiście że nie, a ty?
-Nie, ze mnie już wszystko wyszło
[wyciąga rękę i chwyta moją dłoń, siedzimy tak chwilę]





...





po prostu. Przyjacielsko. To wszystko. Potem chyba rozmawialiśmy o sylwestrze, powiedział że będzie Damian i Mariam, że super, jeśli będe. Wróciliśmy na górę jak gdyby nigdy nic. 
Nie mogłam zasnąć. Zasnęłam w końcu twardym snem. Obudziłam się wcześnie, bardzo żywa. 

Następnego dnia poszliśmy w góry. Bardzo intensywnie okazywał uczucia swojej dziewczynie. I Dobrze. Dużo z nią rozmawiałam tamtego dnia, o wszystkim. Było uroczo. Kolejnej nocy chciało mu się szybko spać. Jednak wiem, że dokłądnie słuchał tego co mówię. Wydaje mi się że byłam dla niego jakoś dziwnie.. wredna, i sama nie wiem dlaczego. 
Przecież nic złego nie zrobiłam. Nie zrobiliśmy. Nie rozmawialiśmy już prawie wcale. Pewnie tak jest lepiej. 


Adam napisał, że chciałby coś więcej chyba. Więc usuwa mnie z fb, skoro nie możemy być razem. Było mi przykro. Myślałam, że się będziemy przyjaźnić, znajomość trwała od kwietnia i była przyjemna. Ale ja mam chłopaka przecież. Nie dziwię mu się, tzn zazdroszczę siły. ja nie potrafiłam usunąć T kiedyś. 



Bez składu. 
W tamtym tygodniu nie widziałam się z nim ani razu, chociaż byłam u Rafała na mieszkaniu dwa razy. Raz go nie było. Za drugim razem siedział w pokoju i wychodził z niego jak ja siedziałam z R w pokoju. Dziwnie. Cicho



cicho
cisza


nie mam na nic czasu, studia mnie zabijają. boli mnie głowa i chciałabym bardzo żeby ten tekst napisał sie sam. chce iść spać, ale piszę, bo chcę uwiecznić te moje młodzieńcze głupie historie. 



W tym tygodniu widzę się z R chyba tylko w piątek i to w dodatku teatr. Pewnie się wyminiemy. Może w sobotę rano zjemy razem śnaidanie? Ale może nie.




Pada śnieg.

I just want to be perfect   .
Odpowiedz
Komentarze (łącznie 0)

Skocz do: