nie ja. /undoubtedly

[undoubtedly]

***

siema siema. profil na asku spisałam na straty. na blogu ledwo się udzielam. tutaj mi się nie chce. przeżywam ponownie emocjonalny kryzys. chociaż tyle, że chodzę na zajęcia jak normalny człowiek. ale nie daję rady. miałam nawet myśli żeby się za)ćpać. nigdy niczego nie brałam, więc nie wiem skąd mi się to wzięło. umarłam wewnętrznie, a resztki wnętrzności wyżera ze mnie schizofrenia. marazm mnie pochłania. marazm, marazm, nienawiść do świata, ogólna rozpacz. pragnę krzyczeć, ale nie mam siły. znów pragnę szpitala, ale nie chcę ich zawieść, więc wegetuję i próbuję coś robić z tym żałosnym życiem. jestem Lady Paranoia. paranoicznie wyczekuję tego aż coś się znowu spieprzy, by powiedzieć "wiedziałam!" z miną udawanego zadowolenia. stukam w klawisze i coś tam piszę, ale sprawia to wrażenie nie mieć żadnego sensu...bywa i tak czasami w życiu smętnego pisarza. niedoskonałości przeliczam na minuty, miłość na oddechy, a nienawiść...na całe życie. schizofrenicznie wyczekuję, czyli wyczekuję całą mentalnością spokoju i szczęścia. myślę od rzeczy, piszę od rzeczy, mówię od rzeczy. czuję się nie sobą i chcę żeby stara undoubtedly wróciła. ale ona już nie wróci. skończyłam się. chyba wszystko się skończyło. przepadam. stąpam po cienkiej granicy. czy Bogiem jestem, czy wcieleniem Szatana...różne myśli krążą po mojej głowie, ale nie wiem, które są zgodne z rzeczywistością. jestem. chyba jestem. ale co jak obudzę się gdzieś indziej. w szpitalu. przypięta pasami. historia się powtórzy. nie chcę. chcę. oddajcie mi moją normalność. oddajcie mi moją rzeczywistość. jestem z siebie w sumie dumna, bo wróciłam do szkoły, ale co z tego, skoro jestem tak zagubiona, mój mózg pracuje chyba w przyśpieszonym tempie, jak film na DVD podczas przewijania. nie wiem kim jestem i co ze wszystkim robić mam...

psychotyczny niebyt sobie biega po mojej głowie.
taka dziś paradoksalna i bezsensowna jestem.