***

Wszystko się ułoży, gdy me ciało się rozłoży
Mówi ciągle człowiek, gdy w łóżku się ułoży
I czeka na ten koniec, a trudzi się strasznie
Myśl zła prześladuje go co dzień, nim zaśnie.

Kuszą smętnie poeci, kuszą też smutne dzieci
By przyśpieszyć euforię, nim ogień się wznieci
I powtarzają telepatycznie, że nie jest tu ślicznie
Że życie nie pięknem, a smutkiem jest przecież
Że oknem, czy też sznurem, zakończyć ponure to
Ustrojstwo? Diabelstwo? Czy też uczuć wichurę?